Lunadako eski-pistetan autoak utzi genituen (1280 m), Pico La Mielen azpian hain zuzen ere. Ibiltzen hasi ginen (HM) erremonteen lerroari jarraituz eta alde honetan txilarrak moztu dituztela aprobetxatuz. Pico La Mielen bi gailurren arteko lepora heldu ginen eta zuzendu ginen (I) iparraldeko tontorrera edo Cantos de las Corvas tontorrera. Mendilepotik harresi baten itxura badauka. Horma igo genuen eta mendi honen buzoi bakarrera heldu ginen (1564 m). Peña Lusaren eta Castro Valneraren argazki politak atera genituen. Mendilepora itzuli ginen eta jarraitu genuen, lehenik hegoalderantz, gero hegomendebalderantz, altuera galdu gabe, ertzeari jarraituz 1570 metroko kotara arte, Pico La Mielen punturik altuena.
Norabide berarekin jaisten hasi ginen, baina berehala norabideaz aldatu ginen (HE),eta aldapa aldapatsua jaisten den bidezidorrra hartu genuen eski pistetatik, Pico La Miel inguratuz, datorren bidea aurkitu arte. Bide honetatik Alto de la Piluca mendilepora (1420 m) (M), Castro Valneraren eta Pico La Mielen arteko dagoena, zuzendu ginen eta segidan mendebalderantz jo genuen Alto de la Pirulera mendilepora igotzeko (1520 m), Castro Valneraren eta Torcaverosaren artean kokatuta dagoena.
Gure aurrean Castro Valneraren iparekialdeko ertzea eta bere iparraldeko isurialdearen ikuspeki ikaragarraiak geneuzkan. Malda aldapatsu batetik ertzearen igoera hasi genuen. Zati bat eskuez igo genuen. Ertzetik atera gabe, hegomendebalderantz zuzendu ginen. Altuera irabazten joan ginen Castro Valneraren kareazko gailurreko plataformara ailegatu arte (1717 m).
Castro Valneratik jaitsi ginen hegoalderantz, baina ibilbideak siga-saga egiten du eta gainera ibilbide batzuk aukera daitezke. Guk kareazko plataforma batzuk zeharkatu genituen eta azken zatian sigi-saga egin genuen harri-piloei eta nabarmenak ziren bidezidorrei jarraituz. Igarobide estu batetik pasatu ginen eta berehala Mendilepo handira iritsi ginen, Castro Valneraren eta Cubada Grandearen arteko dagoena.
Zutoi-senialek Cubada Granderako norabidea adierazi ziguten. Lehenik, hegoalderantz, malda pikoa igo genuen. Behin harrizko bloke handi batzuetara helduta, hurbildu ginen harresiara. Harresiak gailurraren bidea mozten du baina bere alboan metro batzuk jarraituz (HE) bretxa estu batera iritsi ginen nondik goiko aldera pasa daiteken. Pertson lodi batek arazoak izango lituzke hortik pasatzeko. Goiko aldean iparmendebalderantz jo genuen, minutu batzuetan tontorrean izateko.
Mendilepora itzuli ginen bide beretik. Eski pistetara itzultzeko eta autoak berreskuratzeko, itzulinguru interesgarria egin genuen. Bernachora jaisten den ibarbidea hartu genuen (EIE). Pagadia zeharkatu eta gero Bernachoko etxoletara iritsi ginen. Hemendik Castro Valneraren eta Pico La Mielen mendi-adarrek osatzen duten ibarbidea igo genuen. Horretarako Alto de la Piluca mendilepora arte igotzen den bidezidorra bilatu behar izan genuen. Lehenik aurrean geneuzkan etxoletara joan ginen. Ibarbidearen beste aldean bidezidorra aurkitu genuen, harriez osatutako hormatxo baterako paraleloa. Bidezidorratik atera gabe, altuera irabazten joan ginen beste bide bat hartu arte (1420 m), zehazki Pico La Mieletik jaitsi ginenean aurkitu genuena, baina behin honetan kontrako norabidera joan ginen (EIE), eski pistetara. Zati honetan leku ikusgarriak aurkitu genituen, ur-putzuak eta atze-ohial bezala Peña Lusa.
Guztira 14,5 km ibili genuen eta 1200 metroko desnibel igo genuen.
No hay comentarios:
Publicar un comentario